Boyoz, İzmir'in kahvaltı sofralarının vazgeçilmez bir parçası ve sıcak, çıtır yapısıyla herkesin sevdiği bir lezzet haline gelmiştir. Ancak, bu lezzetli hamur işinin tarihi, İzmir'in sınırlarını aşarak İspanya'ya kadar uzanıyor. Boyozun tarihi, 15. yüzyılın sonlarına, Endülüs Devleti'ndeki huzurlu yaşamdan sonra yaşanan zor zamanlara dayanır. İşte boyozun kökenine dair bilgiler...
İspanya'dan Osmanlı'ya
Boyozun tarihi, Orta Çağ'da İspanya'daki Endülüs Devleti'nin egemenliğinde, Müslümanlar, Hristiyanlar ve Yahudilerin barış içinde yaşadığı bir döneme dayanıyor. Ancak, 1492'de Katoliklerin İspanya'yı yeniden fethetmesiyle birlikte, Yahudiler için zorlu bir dönemin başlangıcı oldu. Katolik Hristiyanların uyguladığı engizisyon politikaları nedeniyle, birçok Yahudi zorla yurtlarından sürüldü. Bu zor zamanlarda, Osmanlı Padişahı II. Bayezid, İspanya'dan sürülen Yahudileri Osmanlı topraklarına davet etti. Yaklaşık 250 bin Yahudi, Osmanlı İmparatorluğu'na göç etti ve özellikle Selanik, İstanbul, Edirne ve İzmir gibi şehirlere yerleşti.
Sefarad Yahudileri ve İzmir mutfağına boyozun girişi
Osmanlı topraklarına yerleşen bu Yahudiler, Sefarad Yahudileri olarak tanınmaya başlandı ve kendi kültürel geleneklerini Anadolu'ya taşıdılar. Bu geleneklerden biri de mutfak kültürleriydi. Boyoz, Sefarad Yahudilerinin İzmir mutfağına kazandırdığı mayasız hamur işlerinden biriydi. Boyoz kelimesi, İspanyolca’da "bollos" yani küçük somunlar anlamına gelir ve İzmir'deki boyoz, bu geleneğin bir yansımasıdır.