Dünya yanıyor, enerji kaynakları tükeniyor, herkes kendi derdine düşmüş. Peki, biz? Biz hâlâ dışa bağımlıyız, hâlâ başkalarının vanasını açmasını bekliyoruz, hâlâ petrolümüzü, doğalgazımızı ithal edip onların insafına kalmışız. Ne oldu? Yıllardır konuşulan "yerli ve milli enerji" nerede?
Şunu açıkça kabul edelim: Türkiye enerjide dışa bağımlı bir ülke. Doğalgazımızın neredeyse tamamını ithal ediyoruz, petrol desen öyle, kömürü bile dışarıdan alıyoruz. Yani dünya enerji krize girerse, biz evdeki faturaya bakarak kriz geçiriyoruz. Dolar yükseliyor, doğalgaz fiyatı artıyor, elektriğe zam geliyor, mazot zamlandıkça çiftçinin traktörü tarlaya çıkamıyor. Kriz bizim kapıyı çalmıyor, tekmeleyerek içeri giriyor!
Ama garip bir şey var: Enerji sıkıntısı var deniliyor ama otellerin ışıkları sabaha kadar yanıyor, şehirlerde gereksiz aydınlatmalar havayı aydınlatıyor, fabrikalarda israflar devam ediyor. Lüks siteler havuzlarını ısıtıyor, marketler buz gibi klimalarla kış günü yaz havası estiriyor. Sonra da çıkıp “Efendim, enerji krizi var, tasarruf yapalım” diyorlar. Tasarrufu hep gariban mı yapacak?
Bu topraklarda bereket var, bu ülkenin güneşi yetmez mi, rüzgarı yetmez mi? Neden hâlâ enerji üretiminde ithalata muhtaç durumdayız? Madem her krizden bir ders çıkarıyoruz, o zaman enerjide neden hâlâ yerli kaynaklara tam kapasite yüklenmiyoruz? Güneş, rüzgar, hidroelektrik, nükleer… Bir yolunu bulmazsak, her kış başkalarının insafına kalmaya devam edeceğiz.
Bakın, dünya artık enerji için savaş çıkarmaktan çekinmiyor. Su savaşları başladı, petrol için ülkeler işgal ediliyor, doğalgaz boru hatları bombalanıyor. Bizim de uyanmamız lazım! Dışa bağımlı bir ülke asla tam bağımsız değildir! Enerji olmadan sanayi olmaz, sanayi olmadan üretim olmaz, üretim olmadan ülke olmaz!
Sonra “Ne yapalım?” diye sormasın kimse. Cevap ortada: Üret, yatırım yap, yerli enerjiye yüklen, kendi kaynaklarını kullan, tasarrufu sadece halka değil her kesime yay! Çünkü bu mesele üç beş fatura meselesi değil, bu mesele bağımsızlık meselesi!