Koşu bandı, 1818 yılında İngiliz mühendis Sir William Cubitt tarafından icat edildi. Ancak bu icadın amacı, sağlıklı yaşam ya da kilo vermek değil, mahkumları cezalandırmaktı. Cubitt, St. Edmunds Hapishanesi’ndeki tembel mahkumları gözlemleyerek, onların kas gücünden faydalanmak ve daha etkin bir şekilde cezalandırılmalarını sağlamak istedi. Bunun sonucunda, ilk koşu bandını tasarladı.
İlk koşu bandı tasarımı
İlk koşu bandı, dev bir cıvata gibi tasarlanmıştı ve mahkumlar, bu cıvatayı döndürmek için koşmak zorundaydılar. Düz bir koşu yerine, adeta merdiven tırmanıyormuş gibi bir hareket gerekiyordu. Mahkumlar dururlarsa düşerlerdi, bu yüzden sürekli hareket etmeleri gerekiyordu. Bu hareket, suyun çekilmesi, buğdayın öğütülmesi gibi işlerde enerji sağlıyordu, ancak sadece mahkumlar bu süreçte zorlanıyordu.
Yaygınlaşan koşu bantları
İcadın ardından, koşu bantları hem İngiltere’de hem de Amerika’da birçok cezaevinde kullanılmaya başlandı. 1875’te, koşu bantları hapishane disiplinini geliştiren bir çözüm olarak görülüyordu. Her gün ortalama 6 saat boyunca koşan mahkumlar, Everest Dağı'nın yarısı kadar bir mesafeyi tırmanıyorlardı. Bu, ağır fiziksel bir yük ve kötü beslenme ile birleşince mahkumların çoğu sakatlanıyordu.
Koşu bandının yasaklanması ve tıbbi kullanım
1898 yılında koşu bandının kullanımı yasaklandı, ancak bu işkence cihazı tarih sahnesinden silinmedi. 1911’de ABD’de patentlendirilen koşu bandı, 1952 yılında Dr. Robert Bruce tarafından kalp testleri için tıbbi amaçlarla kullanılmaya başlandı. Bruce'un bulguları, günümüzde kalp testi protokollerinin temelini oluşturdu.
Koşu bandının modern kullanımı
1960'lar ve 1970'lerde kardiyo egzersizlerinin popülerliği ile koşu bantları, spor salonlarında kullanılmaya başladı. Zamanla, evlerde de yerini alan koşu bantları, ironik bir şekilde sağlıklı yaşamın önemli bir parçası haline geldi. Eski işkence cihazı, günümüzde sağlıklı yaşam için kullanılan bir spor aletine dönüşmüştü.
TRT Haber
